DIR/Floortime modeli Dr. Stanley Greenspan ve Dr. Serena Weider tarafından geliştirilmiştir. OSB’nin, çocuğun erken gelişiminde belirli türden duygusal beslenme sağlamamasının bir sonucu olarak edinildiği hipotezine dayanmaktadır. Bu, varsayımsal altı duygusal gelişimsel basmağın bir veya daha fazlasını kaçırmalarına yol açar. DIR, savunucuları tarafından “terapistlerin, ebeveynlerin ve diğer bakıcıların, çocuğun benzersiz gelişim düzeyinde ve bireysel farklılıkları bağlamında anlamak için çocuğa yönelik bir ilişkinin uyarlanması, olarak tanımlanmaktadır.

Yeni öğrenme fırsatları yaratmak ve iletişim çemberleri etrafında merkezler oluşturmak için “İşlevsel duygusal kapasitelerin geliştirilmesi, Bireysel işlem farklılıkları ve ebeveyn veya bakıcı-çocuk İlişkisi”ni dikkate alır.

Bir iletişim çemberi, birbirine sözlü veya sözsüz olarak yanıt veren iki katılımcıyı içerir. DIR, bir çocuğun öğrenmesi ve gelişimi için temel oluşturan altı gelişimsel basamaktan bahseder. Bu basamaklar: 1) kendi kendini düzenleme veya dünyaya ilgi, 2)ilişki kurma, 3) iki yönlü kasıtlı iletişim, 4) amaçlı karmaşık problem çözme iletişimi, 5) fikirleri oluşturma ve detaylandırma ve 6) fikirler arasında köprüler kurma
Her gelişim basamağı, iletişim çemberinin uzunluğunu ve karmaşıklığını artırır. Floortime, DIR gelişimsel basamaklarda ustalığı kolaylaştırmak için kullanılan müdahale tekniğidir.

Spesifik olarak, Floortime, çocuğun liderliğini oyun yoluyla takip ederek çocuğa gelişimsel basamakları boyunca rehberlik etmeyi içerir. Yani terapist veya bakıcı, daha karmaşık iletişim çemberleri yaratmak için çocuğun mevcut becerilerini geliştirecektir. Floortime’ın savunucuları, her etkileşimli iletişim çemberi doğal bir ortamda yaratıldığı için genellemeyi kolaylaştırdığını öne sürüyorlar. Ek olarak, aile katılımı, yine genellemeyi kolaylaştırmak için Floortime’ın büyük bir bileşenidir.