Oyun terapisinin temelinde, oyunun çocuğun kendini ifade etmesinin doğal bir yolu olduğu gerçeği yatar. Tıpkı pek çok yetişkin terapi türünde kişinin yaşadığı zorlukları konuşarak anlatması gibi çocuklar da duygu ve sorunlarını oynayarak ifade derler.” Virginia M. Axline

Çocuğun dili oyundur. Çocuk, yaşadığı tüm duyguları, zorlukları, yaşamı anlama ve anlamlandırma çabasını oyuna yansıtır. Bazen yaşadığı zorluklar o kadar içinden çıkılmaz, çözülmez bir hal alır ki, işte orada güvenli bir ortama ve bu zorluklarda ona destek olacak güvenli bir ilişkiye ihtiyaç duyar. Oyun terapisi yaşanılan tüm zorlukları aşmak için kullanılan bir yöntemdir.

Oyun terapisti, çocuğa yaşadığı duygu çatışmalarını oyunlarla paylaşabileceği güvenli bir alan açar. Kurulan güvenli ilişki içerisinde çocuk kendini keşfeder. Oyun ve oyuncaklar aracılığıyla kendini, duygularını, yaşadığı çatışmaları anlatır. Terapist oyuna yansıtılan mesajları analiz ederek, çözüme giden yolda çocuğa eşlik eder, ilişkide iyileşmeyi sağlar. Bu iyileşme hali ile çocuğun gelecekte yaşayabileceği yeni zorluklara karşı çocuğun güçlenmesine destek olur. Yaşanılan zorluklar öfke, hayalkırıklığı, kıskançlık gibi yoğun duygular ya da travmalar olabilir. Oyun terapisi bağlanma sorunları, ayrılma anksiyetesi, alt ıslatma, kaka kaçırma, iletişim problemleri, yas, boşanma, depresyon, kaygı bozuklukları, istismar, uyku problemleri, okula uyum sorunlar vb. bir çok zorlanmayla çalışır.

Oyun terapisi ile çocuk yaşadığı karmaşadan terapistinin ve ailesinin desteğiyle güçlenerek çıkar. Özgüveni artar. Hayata ve hayatın getireceklerine karşı donanımlı olur.